کارگاه عملی تجارب اخلاق و روان شناسی

اگر سالهای سال برای طلبه ای توضیح داده میشد که مفهوم شعر حافظ  : 
" شیخ و حافظ و مفتی و محتسب ، همه تزویر می کنند "
این است که حتی کسانی که ما برای آنها رتبه معنوی بالایی قائل هستیم هم ممکن است و استبعادی ندارد دچار حب جاه معنوی و سایر رذایل اخلاقی شوند ، باور کردنش مشکل بود .
 به زحمت میتوانست درک کند و تصویر مافوق انسانی که از افراد بزرگوار و محبوب خودش برای خود در ذهن ساخته بود با این الگو تطبیق نمیکرد


و گاهی درک و تصور بعضی مفاهیم عمری مجال می خواهد و شاید در طول یک عمر معمولی بعضی شرایط که در ادبیات مان انعکاس یافته امکان مشاهده نداشت .
مثلا درک این بیت از اشعار سعدی :
گریزد رعیت ز بیدادگر  ،  کند نام زشت اش به گیتی سمر 
امروزه که از هر خانواده ای حداقل یک نفر به دلیل شرایط تحمیلی ناسازگار با فطرت انسان ناگزیر از پناهندگی یا عزیمت به خارج از کشور گردیده براحتی ملموس می باشد 
قبلا وقتی به صورت گذرا با این بیت شعر برخورد میکردیم با توجه به کلمه رعیت در آن این تصور در ذهن مان نقش میبست که اصلا این شعر ربطی به جامعه امروزی ندارد !
برای کسانی که آرزوی جامعه آرمانی و ایده آل داشتند و تصور میکردند اگر همان گونه که تئوریسین یا مرادشان به تصویر میکشد جامعه را اداره نمایند به زودی شاهد بهشتی در روی زمین خواهند بود
ووووو