باور های خرافی و فاقد منطق چگونه پایدار می مانند ؟

باوری که پشتیبانی برای آن در منطق و عقل بشری نمی توان یافت ، چگونه هزاران سال می تواند باقی مانده و قداست خود را حفظ نماید ؟

هر روزه در اطراف ، دور و بر ما ، گوشه و کنار ، رخدادهای بسیاری ، بی وقفه ، عقاید و باورهای خرافی ، ارزش های اعتباری و غیر واقعی که برای اشیا ، اشخاص و مفاهیم  قائل شده ایم را بمباران و تهدید به افشا می نمایند .
انسان برای زیستن نیازمند استدلال و استنتاج و تفکر است .
تمام محتویات حافظه با این مکانیسم ، کمابیش ، گاه گاه  یا  پی در پی  ، مورد بازبینی و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد .
این بازبینی به خودآگاه و قسمت هشیار ذهن یادآوری می نماید :  
"باورهای سستی که در حافظه تلنبار نموده است ، چندان پایدار و قابل اتکا نیستند ".
بنابراین : هر روزه ، همواره ، خواه ناخواه ، خودآگاه یا ناخودآگاه ، باورهای غلط و نادرست ما حداقل توسط دو عاملی که در بالا اشاره شد ، مورد تهدید و بازاندیشی قرار دارد .  
آن چه مایه شگفتی  است   :
چگونه این ناخن زدن های مداوم درونی و بیرونی باعث تخریب این ساختار فکری  که فرد مداوم نسبت به واقعی و درست بودن آن دچار تردید می شود ، نمی گردد  ؟