مردسالاری

یک از دوستان مطلبی در مورد :

نه آبرو می‌خواهم و نه ناموس

شاید تعجب کنید که می‌گویم نه آبرو می‌خواهم و نه ناموس، زیرا: ناموس و آبرو داران افکار مردسالاری است که حامیان آن بیشتر لات‌ها و داش مشتی ها و اقشار سنتی و متعصب دینی هستند. این افراد تحت عنوان پاسداری از عفت، عصمت و مذهب به هرزه گوی و سخنان رکیک به زنان و مردانی که خارج از سنت ها و آداب و رسوم رفتار می کنند، می پردازند. این افراد هم چنان بنام جلوگیری از بی ناموسی و لامذهبی و برای حفظ آبرو و ناموس به رفتار خشونت آمیز و حتی قتل دست می زنند.
نمی‌خواهم ناموس و آبرو داشته باشم ، زیرا: ناموس و آبرو داشتن یک آشفتگی روانی و بیماری جنسی مردانی است که هر فکر، احساس و رفتار زنان را به رابطه ی جنسی پیوند می زنند.این افراد وجود زنان را به عنوان یک ابزارجنسی تصور می‌کنند و هر رفتار زنان را که خارج فکر شان باشد، یک نوع هرزه گی جنسی می‌دانند.
بی آبرو و ناموسم زیرا: مردان با ناموس و آبرو دار رفتار همسر و دختران خود را از قبیل این که چه بپوشند، کجا بروند، با چه کسی رابطه داشته باشند،چطور بخندند،چه فکر کنند، با که ازدواج کنند با مفهوم ناموسی و آبرو داری گره می زنند. آن ها هر چیزی را که با افکارشان خوانایی نداشته باشد،آن را به معنای به خطر افتادن ناموس و بی آبرویی خودشان می‌داند و به فحاشی و یا رفتار خشونت آمیز دست می زند.
من آبرو و ناموس را نمی‌خواهم، زیرا: قضیه ی ناموس و آبرو داران مربوط به مالکیت جسم و روان زنان توسط مردان است، بدین معنا که به مردان این اجازه را می‌دهد که هر خشونتی و هرکاری که خواستند تحت نام دفاع از ناموس و عصمت و پاک نگاه داشتن آن‌ها از فساد و آلوده گی ها بکنند.
از آبرو و ناموس بی زارم زیرا: افکار و رفتار ناموس پرستان مالیخولیایی و جنون آمیز است. آن‌ها در مقابل رفتار زنان و مردانی که خارج از معیار های ارزشی آن‌ها باشند، مثلاً داشتن یک رابطه ی ساده عاشقانه دخترشان با پسری، دچار جنون می‌شوند و ممکن است به کارهای جنون آمیز همانند ناقص عضو و قتل آن‌ها دست بزند.
آبرو و ناموس را نمی‌خواهم، زیرا: ناموس و آبرو داران هم فکر با سیاست مداران مرد سالار هستند، دولتمندانی که با تصویب قوانین به حمایت مردانی می پردازند که زن یا مردی را به خاطر یک رابطه ی عاشقانه به نام حفظ و پاسداری از آبرو و دفاع از ناموس به قتل می رسانند. آن‌ها تحت دفاع از عصمت و عفت مجازات نمی‌شوند.
از ناموس و آبرو داشتن متنفرم، زیرا: در جامعه زنان و دخترانی بوده اند که تحت نام لکه دار شدن ناموس و بی آبرو یی، بدست همسر، پدر و برادر به قتل رسیده‌اند و چه بسیار زنانی و دختران کوچک بوده‌اند که مورد اذیت و آزار جنسی و یا حتی تجاوز قرار گرفته‌اند و بخاطر آن دچار کابوس های وحشتناک و فشار روانی شده‌اند و هیچ کسی به خاطر حفظ آبرو و ناموس حاضر نشده است به پلیس مراجعه کند.

---------------------------------  در پاسخ نوشتم :
آن چه در متون دینی و تاریخ اسلام و عرب از آن به رجلیت و مردانگی یاد می شود : همین احساس است که شما تشریح کرده اید .
مثلا حضرت عمر را مردی می شناسند که رجولیت خیلی قوی داشته و قولش یکی بوده است .
همین شخص بیشترین سختگیری و بدرفتاری را با زنان ، حتی زنان پیامبر داشته است ! .
در متون ادبی فارسی نیز ، هر کجا از " زن بارگی " سخن به میان می آید ، پای ناموس و تعصب مردسالارانه که البته از خوی دوران توحش بشر سرچشمه می گیرد ، در میان است .
پیش از انقلاب و تا همین چند سال پیش در بیشتر نقاط کشور همین معنا از مردانگی حاکم بود .
با افزایش نقش زنان در اقتصاد و جامعه بتدریج این فرهنگ در حال دگرگون شدن است .
اوضاع بد اقتصادی هر چند آثار نامطلوبی داشته ولی در این زمینه به رشد و تحول فرهنگی کمک کرده است .
ستون و مبنای تفکر مردسالارانه نقش محوری مرد در اقتصاد و تعاملات اجتماعی است ، فرهنگ مردسالارانه و حتی مذهب تنها در جامعه ای می تواند دوام و رشد یابد که مردها ، آنهم پدر خانواده ، نقش اصلی را در معاش و گذران زندگی داشته باشد .
در صورت توزیع این نقش ، حتی استبداد نیز در جامعه از بین می رود .
آخرین سنگر مردسالاری ، تداوم حیات آن از طریق بدست گرفتن حق توزیع منابع و امتیازات و مجوزها در جامعه می باشد ، یعنی بدست گرفتن حکومت .
در سطح خانواده :
مانند حق در دست داشتن کارت یارانه خانواده ! ؟ .
حق موافقت یا عدم موافقت با خروج از کشور ! ؟ .
حق موافقت یا عدم موافقت با ازدواج  ! ؟ .
.....
در سطح کشور :
رانت ها ، حق بهره برداری از پتروشیمی ها و نفت ،
امتیاز ، موافقت اصولی ، مجوز بهره برداری از معدن ،
....