دو گانه های یک گانه !

هر چه از مصداق به سمت کلیات می رویم
هر چه مفاهیم کلی تر می شوند و ناگزیر از مصداق خویش فاصله می گیرند ، دایره شمول آن ها عام تر و عام تر می شود ، امکان موهوم شدن شان نیز افزایش می یابد .
یکی از روش های سفسطه بازان ، تصویر گردان ها ، شبیه ساز ها ، تدلیس و مهندسی افکار عمومی ،
ساخت دوگانه های جعلی است .
دوگانه هایی که گاه یک گانه هم نیستند .
پیش تر تحت عنوان اختلاط بین عام و خاص یکی از تکنیک های سفسطه بازارن در این مورد گفتگو کرده بودیم .
فرهنگ فرافکن ، فرهنگ حافظ مسلک ، شخصیت خود پیامبر پندار ، شخصیت حق بجانب ، ...
نیاز به مصالحی دارد .
برای فرافکنی
نیاز است تا دشمنانی موهوم و آدرس هایی غیر واقعی وجود داشته باشند تا او بتواند "دن کیشوت وار" بین آن ها جولان بدهد و با آن ها مبارزه کند ،
برای این که "بزرگ منشی" اش حفظ شود .
برای اینکه احساس خوبی نسبت به خودش داشته باشد .
بدین خاطر علاوه بر اینکه به هر چه بتوان به آن حمله کرد و دشنام داد ، تاخته و دشنام و اتهام بر آن باریده است ، ناخودآگاه مفاهیمی نیز جعل می کند ، مفاهیمی که وقتی ریشه آن ها شکافته شود ، هیچ مصداق عینی ای مشاهده نخواهد شد .
...