مفهوم خدا متعلق به حوزه عمومی است
بنا به تعریف مورد قبول :
هیچ کس انحصاری در این زمینه نمیتواند داشته باشد
ادبیات عرفانی نیز در این راستا و برای مبارزه با این بهره برداری انحصاری به مرور شکل یافته است
تظاهر به مقابله با دین و مذهب در واقع "مقابله با بهره برداری انحصاری از مذهب , دین و خدا , بنفع خود" بوده است .
مردم ما حق را بجانب باورمند به خدا میدانند , نه بهره برداری کننده از خدا .
همانند بهره برداری از هر امکان دیگری , مشابه معادن و ذخایر زیرزمینی , علایق اجتماعی , رودخانه , جنگل , فلات قاره , و غیره , تجارت دیگری هم وجود دارد بنام بهره برداری از باور مردم به خدا و کلا معنویات در راه رسیدن به قدرت سیاسی .
افرادی که در این تجارت پرسود گام گذاشته اند عوارض و حقوق گمرکی و بهره برداری به دولت یا مرجع دیگری پرداخت نمیکنند .
چون هزینه بهره برداری تقریبا صفر است سود و عایدی در این تجارت بالاست .
همانند بهره برداری از هر امکان دیگری , مشابه معادن و ذخایر زیرزمینی , علایق اجتماعی , رودخانه , جنگل , فلات قاره , و غیره , تجارت دیگری هم وجود دارد بنام بهره برداری از باور مردم به خدا و کلا معنویات در راه رسیدن به قدرت سیاسی .
افرادی که در این تجارت پرسود گام گذاشته اند عوارض و حقوق گمرکی و بهره برداری به دولت یا مرجع دیگری پرداخت نمیکنند .
چون هزینه بهره برداری تقریبا صفر است سود و عایدی در این تجارت بالاست .
فکر کنم بتدریج وقت آن رسیده که برای این نوع بهره برداری هم قواعد و ضوابطی تعیین شود .
انواع مجاز و غیرمجاز این شکل بهره برداری کدام است , کدام نوع بهره برداری به محیط زیست اجتماعی لطمه میزند , کدام نوع سبز و کم خطر است .
اندیشمندان , علاقه مندان به محیط زیست , آیا در این حوزه وارد نمیشوند .
بعبارت واضح مسئله این است :
کدام نوع بهره برداری از "استفاده احساس تبعیت و فرمان برداری مردم از خدا و تسلیم بودن در برابر معنویت در راه سیاست و سلطه بر قدرت و حفظ آن " , مجاز بوده و به محیط زیست اجتماعی و بهداشت روانی آن لطمه ای نمیزند ؟
بین کسی که پس از سال ها باور و اعتقاد راسخ به وجود خدا و معنویات به درجه ای از احترام و پذیرش اجتماعی میرسد با کسی که کار خویش را بهره برداری سیاسی , اجتماعی از یاور مردم به خدا قرار داده بایستی فرق قائل شد.
انواع مجاز و غیرمجاز این شکل بهره برداری کدام است , کدام نوع بهره برداری به محیط زیست اجتماعی لطمه میزند , کدام نوع سبز و کم خطر است .
اندیشمندان , علاقه مندان به محیط زیست , آیا در این حوزه وارد نمیشوند .
بعبارت واضح مسئله این است :
کدام نوع بهره برداری از "استفاده احساس تبعیت و فرمان برداری مردم از خدا و تسلیم بودن در برابر معنویت در راه سیاست و سلطه بر قدرت و حفظ آن " , مجاز بوده و به محیط زیست اجتماعی و بهداشت روانی آن لطمه ای نمیزند ؟
بین کسی که پس از سال ها باور و اعتقاد راسخ به وجود خدا و معنویات به درجه ای از احترام و پذیرش اجتماعی میرسد با کسی که کار خویش را بهره برداری سیاسی , اجتماعی از یاور مردم به خدا قرار داده بایستی فرق قائل شد.
تئوریزه کردن کاربرد بکارگیری باور مردم به معنویت , اساسا کار معنوی و اخلاقی نیست , شاید بنوعی غیراخلاقی هم بحساب بیاید .
اجبارمردم به اطاعت با بهره گیری از متابعت و اطاعت آنها از فرامین و قوانین منسوب به خداوند یک شغل سیاسی است .
یک ذهنیت قدرت طلب و اراده ای که قصد تسلط بر قدرت سیاسی را داشته باشد چنین کاربردی را تجویز میکند , از دل خود معنویت چنین چیزی بیرون نمی جوشد .
استفاده و بهره برداری از تبعیت کورکورانه مردم و این که تمیز بین واقعیت و مجاز نمیدهند , عملی بسیار غیراخلاقی و غیرمسئولانه است .
در حیطه ای رخ خواهد داد که اخلاق حرفه ای تدوین شده استانداردی وجود نداشته باشد .
نهادهایی که در مراحلی از مدنیت شکل گرفته اند میتوانند خاستگاه مناسبی برای این رفتار غیراخلاقی باشند .
نهادهایی که چون جزیره ای بدور مانده و جدا از سرزمین اصلی قوانین و ضوابط خاص خودش را , که الزاما در همراهی و هماهنگی با منافع جمعی نمی تواند باشد , دارد .
اگر تصور کنیم این امکان و این روش بهره برداری توسط سازمانهای عظیم جاسوسی خارجی که وظیفه شان حفظ منافع کشورشان با دخالت در ساختار قدرت کشورهای جهان سوم بوده و هست , توجهی به این منبع عظیم نکرده و برای کانالیزه کردن و کنترل آن برنامه ریزی و اقدام نکرده باشند , بسیار ساده انگارانه خواهد بود .
اهل معنویت بودن بهره بردار یا عامل بهره بردار در سهولت و امکان بهره برداری موثر است اما لزوما شرط نیست
اگر تصور کنیم این امکان و این روش بهره برداری توسط سازمانهای عظیم جاسوسی خارجی که وظیفه شان حفظ منافع کشورشان با دخالت در ساختار قدرت کشورهای جهان سوم بوده و هست , توجهی به این منبع عظیم نکرده و برای کانالیزه کردن و کنترل آن برنامه ریزی و اقدام نکرده باشند , بسیار ساده انگارانه خواهد بود .
اهل معنویت بودن بهره بردار یا عامل بهره بردار در سهولت و امکان بهره برداری موثر است اما لزوما شرط نیست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر