دعاهای تان مستجاب شد

قرن هاست متولیان دینی دعاهای بسیار زیبا و مردم پسندی نموده اند .

به قول شهریار ، که او نیز در همین سلک بود و اساسا شعر فارسی غنای خودش را مدیون همین دعاهای کشدار و دلرباست ، آن جا که به ترکی در منظومه "حیدربابا" می گوید :

"شیخ الاسلام گؤزل سسین چکنده

نیسگیللى سؤز اوْرکلره دَیَردى

آغاشلار دا آللاها باش اَیَردى"

از منظومه حیدربابا .

به ترکی خودمانی معنایش چنین می شود : 

آن گاه که شیخ الاسلام (روحانی محل) صدای زیبایش را می کشید (به آن ترنم می داد ، آهنگین و سوزناک اش می کرد ) 

سخنان دلنشین (سوزناک ، رقت آور) ، در حین مناجات ، با دلهای مردم در میان می گذاشت ،

حتی درختان نیز ، از شدت سوزناک و عاطفی بودن محتوای مناجات شیخ ، سرهای شان به سمت خدا متمایل می شد (خم شدن سر درخت بر اثر وزش باد پاییزی را به کرنش در برابر خدا تشبیه کرده است )

گذشته از ارتباط غیر قابل انکار شعر ، ترانه ، مناجات ، دعا ،  با یکدیگر ،

خوشبختانه ، اکنون ، می توان گفت ، به هر طریق ، این دعاها مستجاب شده است .

تمامی دعاها در زمینه به خود وانگذاشته شدن و ایجاد شرایط درک و فهم و واداشته شدن در راهی که مصلحت شان در آن باشد ، اکنون به یکباره اجابت شده است !؟
روحانیت در ایران در آستانه آزمایش بزرگی قرار گرفته اند .

باز شدن درب های ذهن انسان ها به روی یکدیگر شرایط خاص و بدیعی را درجهان ایجاد کرده است .

فقدان حتی یک دلیل عقلی (و حتی نقلی ! ) برای تداوم حکومت روحانیون در ایران ، آنان را بر سر دوراهی حذف کرور کرور انسان ، یا پذیرش واقعیت و تن در دادن به قضا و قدر الهی ، قسمت (که می توان از آن تعبیر به رای و خواست مردم ، دموکراسی و آزادی نمود) و تقدیر قرار گرفته اند .

امیدوارم ، آخِر ، در این آزمون (به تعبیر خودشان : الهی ) بازنده نشوند .

هر چند عملکردشان ، متاسفانه ، در مراحل اولیه مایه شرمساری (شرمساریِ حتی آنان که خودی می پنداشتند) بود ، اما ، خوشبختانه ، الزام به "حق بجانبی" ، و وسواس به "نیک نامی" ،  آنان را نهایتا به تصمیم مناسب خواهد رساند .