مباح و مشروع قلمداد کردن بی حد و حصر بودن تمایلات جنسی مردان ، باعث می گردد ابراز هرگونه تمایل و اقدام جنسی از طرف آنان محتمل دانسته شود .
بنابراین احتمال بروز تمایل و اقدام جنسی یا حداقل نیت آن از طرف اکثریت افراد فعال و موثر جامعه که طبیعتا در همه فضاها حضور دارند امری قطعی تلقی می شود .
این سوء ظن و بدبینی تا اعماق فرهنگ جامعه نفوذ کرده است .
به نوعی که حتی یک فرد مذهبی رده بالا با افتخار به واقع بینی و صداقتی که از خود بخرج می دهد ابراز می دارد :
والله من نمی تونم خودم را حفظ کنم (در جلسه ای که با دختران تنها باشم)
و اساسا ناتوانی در حفظ کردن به نوعی مایه تفاخر می باشد .
سوء ظن و بدبینی جنسی فرد را مستعد ابتلا به خصوصیات شخصیتی ناهنجار می نماید .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر