مدت ها بود قصد داشتم یک نوع الگوی رفتاری ، تاثیرپذیری بخصوص مردم از بازیگران صحنه های سیاسی و قدرت را نشان دهم .
مردم ، همه مردم بسیار تاثیرپذیر هستند ، و دوست دارند اینگونه باشند به کسی ربطی ندارد ! .
اما ، گاهی ، تاثیرپذیری بجا یا نابجا ، بهنجار یا نابهنجار افراد گروه ها و طیف های مختلف ، ممکن است باعث زیان دیگران شود ، از این دیدگاه و برای کاستن از این زیان ناگزیر از گفتگو هستیم .
در واقع حرفه سیاست و دینکاری ، پیرامون همین تاثیرپذیری شکل گرفته و دست مایه و مواد خام اولیه اش همین است .
انقلابیون نیز از همین ، به اضطلاح سرمایه ، سود می جویند ، جالب است که هر سه گروه یاد شده ، بهره برداری از این خصوصیت انسان ها را در راستای منافع خودشان و یاری آنها برای رسیدن به خواسته های شان تلقی می کنند .
رخداد دیگری که توجه به این خصیصه و مراقبت از خود در برابر تاثیر نپذیرفتن از کسانی که تاثیرگذاری روی عواطف و احساسات دیگران شغل شان می باشد ، تصرف یکباره فضای سیاسی توسط دینکاران از قضا سیاسی و در عین حال انقلابی ! می باشد .
مردم ، همه مردم بسیار تاثیرپذیر هستند ، و دوست دارند اینگونه باشند به کسی ربطی ندارد ! .
اما ، گاهی ، تاثیرپذیری بجا یا نابجا ، بهنجار یا نابهنجار افراد گروه ها و طیف های مختلف ، ممکن است باعث زیان دیگران شود ، از این دیدگاه و برای کاستن از این زیان ناگزیر از گفتگو هستیم .
در واقع حرفه سیاست و دینکاری ، پیرامون همین تاثیرپذیری شکل گرفته و دست مایه و مواد خام اولیه اش همین است .
انقلابیون نیز از همین ، به اضطلاح سرمایه ، سود می جویند ، جالب است که هر سه گروه یاد شده ، بهره برداری از این خصوصیت انسان ها را در راستای منافع خودشان و یاری آنها برای رسیدن به خواسته های شان تلقی می کنند .
رخداد دیگری که توجه به این خصیصه و مراقبت از خود در برابر تاثیر نپذیرفتن از کسانی که تاثیرگذاری روی عواطف و احساسات دیگران شغل شان می باشد ، تصرف یکباره فضای سیاسی توسط دینکاران از قضا سیاسی و در عین حال انقلابی ! می باشد .
یکی از دوستان ام یادداشت زیر را با سایرین در میان نهاده بود :
خدا بیامرزد ایویچ، سرمربی سابق تیم ملی ما را. یکی از دلائل شکست او را خواندن زیاد مجلات و روزنامه های ورزشی می دانستند.
من واقعا به تاثیر مخرب مراجعه ی زیاد به مدیا و خواندن انواع و اقسام تحلیلها ی آنان معتقدم. اگر خودم زمانی به دنیای سیاست وارد شدم، بجای بازیچه ی دست مدیا شدن، حتما به آمار و ارقام بدست آمده از پایش های مختلف و صلاح عموم تکیه می کنم. کاش روحانی هم حواسش باشد و در کارگردانی صحنه های سیاسی ، کاری به مدیا نداشته باشد.!!
من واقعا به تاثیر مخرب مراجعه ی زیاد به مدیا و خواندن انواع و اقسام تحلیلها ی آنان معتقدم. اگر خودم زمانی به دنیای سیاست وارد شدم، بجای بازیچه ی دست مدیا شدن، حتما به آمار و ارقام بدست آمده از پایش های مختلف و صلاح عموم تکیه می کنم. کاش روحانی هم حواسش باشد و در کارگردانی صحنه های سیاسی ، کاری به مدیا نداشته باشد.!!
من نیز در پاسخ نوشتم :
اینکه آدم تشکیلات عریض و طویل دولتی را در حد یک آدم شاعل که از خواندن تحلیلهای جورواجور ممکن است گیج شود و سرخط را گم کند ببیند ، طبیعی است .
هنوز مردم ما برای دولت ، برای رئیس دولت دل می سوزانند !
چون خودشان دست و پاشان بسته است ، بخصوص خانمها در جامعه بسط ید و آزادی عمل ندارند ، قدرتمندان را نیز به خود قیاس می کنند .
از طرف دیگر ، روحانیت شیعه ، همواره در جلب ترحم و دلسوزی مردم موفق بوده است .
مظلوم نمایی ، تظاهر به دست تکاندن از دنیا ، ابراز تظلم و جلب ترحم ، رفتارهایی مشابه بیماران هیستریک که با عوارض جسمی و روحی خود دیگران را تحت تاثیر قرار داده و وادار به انجام عملی مطابق میل خود می کنند ، از ویژگی های اساسی شغل آنهاست .
رئیس دولت آن قدر قدرت دارد که یک انقلاب مصنوعی در کشور ایجاد نماید .
تحامق : خود را به حماقت و بی اطلاعی و بی دست و پایی زدن ، همانا بهترین شیوه اثبات بی گناهی و حسن نیت را بخوبی بکار می گیرند .
در واقع ما بایستی نگران مردم باشیم که با کثرت مشکلات روزمره ، مشکلات معیشتی و این همه مزدبگیر بظاهر مستقل ، و حکومتی که بیشترین مامور لباس شخصی (بظاهر جزو مردم ! ) را دارد ، فریب نخورند .
روزی جایی برای کارهای کامپیوتری ، حسابداری و حسابرسی مراجعه کرده بودم ، روی یکی از درایوهای هارد کامپیوتر نرم افزاری را برای رسیدگی و بررسی های خودم نصب کردم ،
بعد متوجه شدم یکی از اپراتورها به مدیر آن جا شکایت برده بود که :
"دستگاه سنگین شده ممکن است زورش نرسد همه این اطلاعات را با هم بکشد . " !
در پاسخ به او گفتم : تصور می کنی کامپیوتر که با نیروی برق کار می کند هم مثل باربری است که اگر ده کیلو اضافه تر روی کول اش گذاشتی نتواند بار ببرد ؟ !
به هرحال ما با این تصور ابتدایی از بسیاری مکانیسم ها روبرو هستیم ، اما این یکی با سیاست و تعمدا تصویر سازی و ساخته و پرداخته شده است .
هنوز جوهر این یادداشت خشک نشده بود و واقعا نیمه تمام نیمه تمام بود ، که دوستی دیگر جایی دیگر در مورد فشار کاری دولت و اینکه با طرح سوال و مشکل ساختن برای دولت ممکن است دولت نتواند کارهایش را انجام دهد ، هوش از سرم پراند ، چنین نوشته بود :
درآنچه درگزارش صد روزه روحانی عنوان کرد، جز بزرگنمایی مشکلات، در چیدمان استانداری ها،در متن بودجه، ؟
برای جامه عمل پوشاندن به شعار تدبیر وامید،برای بازکردن قفلهای زده شده بر همه عرصه ها....
البته که رابطه هست کاملا واضح، بعنوان مثال دخالت مجلس درامور دولت، سنگ اندازی درکار وزارتخانه ها؟.۱۴۳۹سوال آن هم در صد روز از دولت.اثبات این مدعاست.
بله طرح سئوالات بی مورد وچالش برانگیز به حاشیه کشاندن وزارتخانه ها،نظیر دخالت درکار وزارت خارجه:. دخالت در انتصابات وزارت علوم،دخالت درکار وزارت اطلاعات، چالش وزارت ورزش...
طرح این سوالات حاشیه ای وقتی درکنار اوضاع اسفناک اقتصادی و آنچه درآن ۱۱عنوان شد قرارگیرد مانع برداشتن گام مثبت در راستای شعار و وعده های دولت می شود.
وقتی دولت هم دغدغه نبود بودجه داشته باشد هم نیم بیشتر وقتش درآمد وشد وپاسخ به بهارستان باشد قطعا نخواهدتوانست با فراغت خاطر مشکلات را ازپیش رو بردارد.
نه دوست عزیز،دولتی که ازترس مجلس مدام دست به عصا پیش رود،وتازه عصایش پوسیده از دولت قبل،معجزه نخواهدکرد.
همان طور که لابلای این جملات مشاهده می گردد ، دولت در ذهن ما یک نفر بازیگر است ، که یا فرصت می کند به مجلس برود و جواب سوال های نمایندگان را بدهد ، یا به آنچه به مردم قول داده بپردازد .!
بنابراین هنوز خود دولت معاذیرش (ولو القی معاذیره) را ارائه نداده خود ما برایش عذر تراشیده ایم .
اینکه آدم تشکیلات عریض و طویل دولتی را در حد یک آدم شاعل که از خواندن تحلیلهای جورواجور ممکن است گیج شود و سرخط را گم کند ببیند ، طبیعی است .
هنوز مردم ما برای دولت ، برای رئیس دولت دل می سوزانند !
چون خودشان دست و پاشان بسته است ، بخصوص خانمها در جامعه بسط ید و آزادی عمل ندارند ، قدرتمندان را نیز به خود قیاس می کنند .
از طرف دیگر ، روحانیت شیعه ، همواره در جلب ترحم و دلسوزی مردم موفق بوده است .
مظلوم نمایی ، تظاهر به دست تکاندن از دنیا ، ابراز تظلم و جلب ترحم ، رفتارهایی مشابه بیماران هیستریک که با عوارض جسمی و روحی خود دیگران را تحت تاثیر قرار داده و وادار به انجام عملی مطابق میل خود می کنند ، از ویژگی های اساسی شغل آنهاست .
رئیس دولت آن قدر قدرت دارد که یک انقلاب مصنوعی در کشور ایجاد نماید .
تحامق : خود را به حماقت و بی اطلاعی و بی دست و پایی زدن ، همانا بهترین شیوه اثبات بی گناهی و حسن نیت را بخوبی بکار می گیرند .
در واقع ما بایستی نگران مردم باشیم که با کثرت مشکلات روزمره ، مشکلات معیشتی و این همه مزدبگیر بظاهر مستقل ، و حکومتی که بیشترین مامور لباس شخصی (بظاهر جزو مردم ! ) را دارد ، فریب نخورند .
روزی جایی برای کارهای کامپیوتری ، حسابداری و حسابرسی مراجعه کرده بودم ، روی یکی از درایوهای هارد کامپیوتر نرم افزاری را برای رسیدگی و بررسی های خودم نصب کردم ،
بعد متوجه شدم یکی از اپراتورها به مدیر آن جا شکایت برده بود که :
"دستگاه سنگین شده ممکن است زورش نرسد همه این اطلاعات را با هم بکشد . " !
در پاسخ به او گفتم : تصور می کنی کامپیوتر که با نیروی برق کار می کند هم مثل باربری است که اگر ده کیلو اضافه تر روی کول اش گذاشتی نتواند بار ببرد ؟ !
به هرحال ما با این تصور ابتدایی از بسیاری مکانیسم ها روبرو هستیم ، اما این یکی با سیاست و تعمدا تصویر سازی و ساخته و پرداخته شده است .
هنوز جوهر این یادداشت خشک نشده بود و واقعا نیمه تمام نیمه تمام بود ، که دوستی دیگر جایی دیگر در مورد فشار کاری دولت و اینکه با طرح سوال و مشکل ساختن برای دولت ممکن است دولت نتواند کارهایش را انجام دهد ، هوش از سرم پراند ، چنین نوشته بود :
درآنچه درگزارش صد روزه روحانی عنوان کرد، جز بزرگنمایی مشکلات، در چیدمان استانداری ها،در متن بودجه، ؟
برای جامه عمل پوشاندن به شعار تدبیر وامید،برای بازکردن قفلهای زده شده بر همه عرصه ها....
البته که رابطه هست کاملا واضح، بعنوان مثال دخالت مجلس درامور دولت، سنگ اندازی درکار وزارتخانه ها؟.۱۴۳۹سوال آن هم در صد روز از دولت.اثبات این مدعاست.
بله طرح سئوالات بی مورد وچالش برانگیز به حاشیه کشاندن وزارتخانه ها،نظیر دخالت درکار وزارت خارجه:. دخالت در انتصابات وزارت علوم،دخالت درکار وزارت اطلاعات، چالش وزارت ورزش...
طرح این سوالات حاشیه ای وقتی درکنار اوضاع اسفناک اقتصادی و آنچه درآن ۱۱عنوان شد قرارگیرد مانع برداشتن گام مثبت در راستای شعار و وعده های دولت می شود.
وقتی دولت هم دغدغه نبود بودجه داشته باشد هم نیم بیشتر وقتش درآمد وشد وپاسخ به بهارستان باشد قطعا نخواهدتوانست با فراغت خاطر مشکلات را ازپیش رو بردارد.
نه دوست عزیز،دولتی که ازترس مجلس مدام دست به عصا پیش رود،وتازه عصایش پوسیده از دولت قبل،معجزه نخواهدکرد.
همان طور که لابلای این جملات مشاهده می گردد ، دولت در ذهن ما یک نفر بازیگر است ، که یا فرصت می کند به مجلس برود و جواب سوال های نمایندگان را بدهد ، یا به آنچه به مردم قول داده بپردازد .!
بنابراین هنوز خود دولت معاذیرش (ولو القی معاذیره) را ارائه نداده خود ما برایش عذر تراشیده ایم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر