یکی از روشهای مردم فریبی فرافکنی است ، اما در سپهر سیاسی اجتماعی رویکرد و تظاهر این روش چگونه است ؟
یکی از این روش ها تاختن به هر چه ظلم و بیداد و ستمگری ، فساد و دزدی و ارتشا از آغاز پیدایش جهان تاکنون می باشد .
و البته برای جامعه ما چه بهتر از مسائل دولت قبلی ، دولت قبلی و مهره های آن که سوخته اند ، چه بهتر که در حین حمایت از منبع اصلی روی کار آمدن چنین مجریانی تا می توان از لاشه دولتمردان قبلی به عنوان سیبل (هدف تمرینی) استفاده کرده و به اندازه چهار سال یا هشت سال آینده هر چه بدی و فساد و نفرت داریم سر آن ها خالی کنیم !
اساسا وقتی پای کتمان ، تظاهر ، ادعای ایمان قلبی (که در دسترس دیگران نیست) ، رابطه با مکانی ناشناخته (که دیگران نمی توانند رصد کنند) ، تکلیف در برابر منبعی خارج از میدان و جامعه و دسترس مردم (و این قبیل ترفندهای مکارانه مردم فریبی تاریخی) ، پیش بیاید ، فساد ، کتمان ، دورویی ، ریاکاری ، بداخلاقی ، و خلاصه تمام رذائل ، را به دنبال خود خواهد داشت .
البته در دوره ای ممکن است بخاطر فقدان درآمد ، عدم تسلط بر منابع درآمدی ، عدم سلطه و اقتدار بر منابع عمومی و تجارت و کسب و کار کل کشور بظاهر دست هایی پاک درکار باشند ، اما فریب این بظاهر عدم آلودگی را نبایستی خورد .
هر چند اساسا عدم آلودگی در کار نبوده است
باید از مصادیق سخن گفت ، کلی گویی مردم فریبی است
مثلا بایستی گفت فلان سازمان ، فلان شخص ، فلان دولت کارش درست بوده تا بتوان راجب آن سخن گفت .
مانند اینکه دکتر شریعتی گفته بود : روحانیون پای هیچ قرارداد استعماری را امضا نکرده اند !
خوب قرارداد را برای امضا پیش روحانی محل یا امام جماعت مسجد نمی برند !؟
یکی از روشهای مردم فریبی :
برائت از مفسدین آشکار
دزد را بگیرید ، دزد را بگیرید !
دست افشاندن نسبت به کسانی که اکسپوز شده اند .
خلاصه فرافکنی کردن و نسبت دادن همه مفاسد به دیگران برای تزکیه و تبرئه خویش می باشد .
فریبکاران حرفه ای مستقر در جامعه ما که همواره حائل بین مردم و ستمگران بوده اند و بنوعی تداوم بخش ستم ستمگران ، با این ترفند تاریخ سراسر جور و فساد و ظلم را به دیگران نسبت داده و خود را که بظاهر در مصدر امور نبوده اند پاک و منزه جلوه می دهند .
این شیوه ای چند هزار ساله است .
طبق تبلیغات آنها :
در 1400 سال گذشته همه چیز سیاه بوده ، همه ظالم بوده اند ، فاسد و مفسد بوده اند ،
همه سلاطین جور و ظلم بوده اند
بجز !!!؟
آنهایی که بظاهر در راس امور نبوده اند !
برائت از مفسدین آشکار
دزد را بگیرید ، دزد را بگیرید !
دست افشاندن نسبت به کسانی که اکسپوز شده اند .
خلاصه فرافکنی کردن و نسبت دادن همه مفاسد به دیگران برای تزکیه و تبرئه خویش می باشد .
فریبکاران حرفه ای مستقر در جامعه ما که همواره حائل بین مردم و ستمگران بوده اند و بنوعی تداوم بخش ستم ستمگران ، با این ترفند تاریخ سراسر جور و فساد و ظلم را به دیگران نسبت داده و خود را که بظاهر در مصدر امور نبوده اند پاک و منزه جلوه می دهند .
این شیوه ای چند هزار ساله است .
طبق تبلیغات آنها :
در 1400 سال گذشته همه چیز سیاه بوده ، همه ظالم بوده اند ، فاسد و مفسد بوده اند ،
همه سلاطین جور و ظلم بوده اند
بجز !!!؟
آنهایی که بظاهر در راس امور نبوده اند !
هر دوره ای ، هر دولتی ، هر موسسه یا واحدی حتی کوچکترین واحد وابسته به دولت یا حکومت یا حوزه های علمیه را بطور مثال نام ببرید ، بنده بطور رایگان رسیدگی می کنم و خساراتی را که به مردم ، کشور ، دنیا ، حتی به دین اسلام زده است برایتان لیست می کنم ، در یک سیستم غلط ، در مسیر غلط ، نتایج در مجموع غلط است .
هر چند بطور جزیره ای و گزینش شده بتوان محدوده کوچکی را از لحاظ تبلیغاتی برجسته کرد ، ولی همان جزیره کوچک هم در مسیر غلط رشد سرطانی داشته و لذا نمی تواند عملکرد مثبت داشته باشد .
بد اخلاقی و برکشیدن انسان های بداخلاق و فاسد به مصادر امور از روز اول بلوای 57 تا کنون ادامه داشته است .
اساسا وقتی پای کتمان ، تظاهر ، ادعای ایمان قلبی (که در دسترس دیگران نیست) ، رابطه با مکانی ناشناخته (که دیگران نمی توانند رصد کنند) ، تکلیف در برابر منبعی خارج از میدان و جامعه و دسترس مردم (و این قبیل ترفندهای مکارانه مردم فریبی تاریخی) ، پیش بیاید ، فساد ، کتمان ، دورویی ، ریاکاری ، بداخلاقی ، و خلاصه تمام رذائل ، را به دنبال خود خواهد داشت .
البته در دوره ای ممکن است بخاطر فقدان درآمد ، عدم تسلط بر منابع درآمدی ، عدم سلطه و اقتدار بر منابع عمومی و تجارت و کسب و کار کل کشور بظاهر دست هایی پاک درکار باشند ، اما فریب این بظاهر عدم آلودگی را نبایستی خورد .
هر چند اساسا عدم آلودگی در کار نبوده است
باید از مصادیق سخن گفت ، کلی گویی مردم فریبی است
مثلا بایستی گفت فلان سازمان ، فلان شخص ، فلان دولت کارش درست بوده تا بتوان راجب آن سخن گفت .
اساسا وقتی پای کتمان ، تظاهر ، ادعای ایمان قلبی (که در دسترس دیگران نیست) ، رابطه با مکانی ناشناخته (که دیگران نمی توانند رصد کنند) ، تکلیف در برابر منبعی خارج از میدان و جامعه و دسترس مردم (و این قبیل ترفندهای مکارانه مردم فریبی تاریخی) ، پیش بیاید ، فساد ، کتمان ، دورویی ، ریاکاری ، بداخلاقی ، و خلاصه تمام رذائل ، را به دنبال خود خواهد داشت .
البته در دوره ای ممکن است بخاطر فقدان درآمد ، عدم تسلط بر منابع درآمدی ، عدم سلطه و اقتدار بر منابع عمومی و تجارت و کسب و کار کل کشور بظاهر دست هایی پاک درکار باشند ، اما فریب این بظاهر عدم آلودگی را نبایستی خورد .
هر چند اساسا عدم آلودگی در کار نبوده است
باید از مصادیق سخن گفت ، کلی گویی مردم فریبی است
مثلا بایستی گفت فلان سازمان ، فلان شخص ، فلان دولت کارش درست بوده تا بتوان راجب آن سخن گفت .
روحانیت در جامعه ما بجای اینکه بیاید به امر : "وما ابرئ نفسي ن النفس لاماره بالسو لا ما رحم ربي " (چنین استفاده می توان کرد که هر انسانی در معرض خطاست ، لذا موسی و فرعون ، شمر و یزید ندارد ! ، بایستی سیستمی برای حکومت نهادینه و برقرار شود که اساسا امکان خطاکاری و ستمکاری با نظارت و مشارکت مردم به حداقل برسد ) بچسبد و با اندیشمندان به فکر راه چاره برای اداره کشور باشد یعنی برقراری سیستمی که نظارت کافی مردمی و شفافیت مانع مفاسد و کژروی ها شود ، باز هم به سراغ همان داستان کهنه و نخ نما شده موسی و فرعون ، شمر و یزید ، خوب و بد ، سیاه و سفید ، می رود و جایگاه ستم را تداوم می بخشد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر