مردم مدار صفر درجه :
( توانایی ، فرصت ، زیرکی ، حوصله ) ، لازم (یا حداقل تصور آنرا ) ، برای شناخت و کشف حقه بازی ، ظرافت ، گوش بزنگ بودن ... مورد نیاز زندگی در جوامع شهری پیچیده را ندارند .
بنابراین ترجیح می دهند خویشتن داری و گذشت و مراعات حق دیگران و در یک کلام ایجاد فرصت زندگی برای آنها به صورتی کلاسه شده تر و عمومیت یافته تر در فرهنگ عمومی نهادینه گردد تا تعامل بی خطر یا با احساس امنیت بیشتری با مردم پیچیده تر از خودشان داشته باشند .
و این مراعات و گذشت را در چیز دیگری بجز مذهب مستقر نمی یابند .
بنابراین به موازات اجتماعی شدن بیشتر در شهرها (کلانشهرها) ، و بخصوص گسترش روابط و تعاملات اقتصادی-اجتماعی شان با مردم ، به وقت و هزینه ای که صرف مراسم و هیئت های مذهبی می نمایند افزوده می گردد .
بدین گونه وقتی جوان تازه کاری پنجاه یا صد در صد سود معامله یا تجارت اولش را صرف نذری یا روضه خوانی می نماید در واقع قصد دارد به جامعه اعلام نماید :
"کرم کرده راهی ده ای نیکبخت ! "
و چون همواره در زندگی گذشته اش این گذشت و کرم و رواداری را در فرهنگ مذهب دیده ، خودبخود به سمت برپا داشتن آیین های آن و قدردانی از وجدان جمعی حاکم برآن متمایل می گردد .
عدم احساس امنیت در محیط های پیچیده ، حاکم نبودن قواعد و مقررات مناسب بر بازار کسب و کار در جوامع شهری ما ، باعث شدت یافتن این گرایش می گردد .
...
این یادداشت را برای پسرم نوشتم که تعجب می کرد چرا :
پدر فلان دوست مهاجر اش با وجودی که پسر نازنین ، مظلوم ، گوشه گیر و توسری خور اش ! ، کفش یا لباس مناسب ندارد ولی مدام و پیگیر میلیون ها تومان صرف مراسم هیئت و مداحی و ... می نماید ! ؟ .
( توانایی ، فرصت ، زیرکی ، حوصله ) ، لازم (یا حداقل تصور آنرا ) ، برای شناخت و کشف حقه بازی ، ظرافت ، گوش بزنگ بودن ... مورد نیاز زندگی در جوامع شهری پیچیده را ندارند .
بنابراین ترجیح می دهند خویشتن داری و گذشت و مراعات حق دیگران و در یک کلام ایجاد فرصت زندگی برای آنها به صورتی کلاسه شده تر و عمومیت یافته تر در فرهنگ عمومی نهادینه گردد تا تعامل بی خطر یا با احساس امنیت بیشتری با مردم پیچیده تر از خودشان داشته باشند .
و این مراعات و گذشت را در چیز دیگری بجز مذهب مستقر نمی یابند .
بنابراین به موازات اجتماعی شدن بیشتر در شهرها (کلانشهرها) ، و بخصوص گسترش روابط و تعاملات اقتصادی-اجتماعی شان با مردم ، به وقت و هزینه ای که صرف مراسم و هیئت های مذهبی می نمایند افزوده می گردد .
بدین گونه وقتی جوان تازه کاری پنجاه یا صد در صد سود معامله یا تجارت اولش را صرف نذری یا روضه خوانی می نماید در واقع قصد دارد به جامعه اعلام نماید :
"کرم کرده راهی ده ای نیکبخت ! "
و چون همواره در زندگی گذشته اش این گذشت و کرم و رواداری را در فرهنگ مذهب دیده ، خودبخود به سمت برپا داشتن آیین های آن و قدردانی از وجدان جمعی حاکم برآن متمایل می گردد .
عدم احساس امنیت در محیط های پیچیده ، حاکم نبودن قواعد و مقررات مناسب بر بازار کسب و کار در جوامع شهری ما ، باعث شدت یافتن این گرایش می گردد .
...
این یادداشت را برای پسرم نوشتم که تعجب می کرد چرا :
پدر فلان دوست مهاجر اش با وجودی که پسر نازنین ، مظلوم ، گوشه گیر و توسری خور اش ! ، کفش یا لباس مناسب ندارد ولی مدام و پیگیر میلیون ها تومان صرف مراسم هیئت و مداحی و ... می نماید ! ؟ .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر