خیر !
...
بیشترین و مهم ترین و تاثیر گذار ترین "یــاوه" ها را اتفاقا آدم های تحصیل کرده ، خوش سخن ، سخن دان ، واعظ ، متکلم ( گوینده ) ، سخنران ، و آدم های مهم سیاسی اجتماعی بر زبان می آورند .
در فرهنگ ما : کسانی که بیشتر و بهتر می توانند کلمات را کنار یکدیگر بچینند ظرفیت یاوه گویی شان نیز بیشتر است .
شعرا ، نویسندگان ، خطبا ، وعاظ : بیشترین یاوه های انبار شده در متون و میراث ما را بر زبان رانده اند .
بطور مثال به این سخنان که به صورت آزمایشی کنار هم چیده شده اند توجه بفرمایید :
_________________________________________________________________________________________________
تنها افرادی که از حد معینی از بی شرفی و بلاهت عبور می کنند، خواهان حمله ی نظامی به ملکِ آبا و اجدادی شان توسط بیگانگان می شوند. عدم برخورداری از حداقل هایِ وجدان و هویت، افراد را پشتیبانِ ایده ی جنگ و خشونت بر علیه خاک و آب کریمِ ایران می کند. ضعف و استیصالِ ناشی از انفعال و بی اخلاقی، عده ای از ناهموطنانِ بی وزن را به این نظر کشانده که بهترین راه برای اصلاح و تغییر حمله ی نظامی به ایران است. اینجا دیگر صحبت بر سر نظامِ سیاسی/ایدئولوژیک مستقر نیست! بحث بر سر به نابودی کشاندنِ کرامت و حیثیتِ مبارزان واقعی و نستوهِ راه اصلاح و آزادی در سپهر سیاسی است.
=========================================================
در تجزیه و تحلیل این متن به این مفاهیم بر می خوریم :
افرادی که از حد معینی از بی شرفی و بلاهت عبور کرده اند .
ملکِ آبا و اجدادی
عدم برخورداری از حداقل هایِ وجدان و هویت
انفعال و بی اخلاقی
عده ای از ناهموطنانِ بی وزن
مبارزان واقعی و نستوهِ راه اصلاح و آزادی در سپهر سیاسی
---------------------------------------------
شاید اولین شرط یاوه گویی نامشخص بودن طرفین قضیه باشد :
"افرادی که از حد معینی از بی شرفی و بلاهت عبور کرده اند" !
کاملا نامشخص و مبهم است ، هر کسی را می توان در این دایره قرار داد یا از آن خارج ساخت .
دوم :
عدم برخورداری از حداقل هایِ وجدان و هویت
صفت مبهم و نامشخصی است :
این حداقل ها را چه کسانی تعیین می کنند ، برای شناخت به کدام استاندارد بایستی رجوع کرد ؟ .
سوم :
"خاک و آب کَریمِ ایران "
تفاوت خاک و آب ایران با سایر آب و خاک ها چیست ؟
کَرَم این آب و خاک را خوش نشینان بایستی عنوان کنند یا "صاحبان ملک آبا و اجدادی"
مثلا آیا مردم کرد ، بلوچ ، ... ، از کرم این آب و خاک سخنی بر زبان رانده اند ؟
"نا هموطنان بی وزن"
ما دو جور هموطن داریم :
یک جور : هم وطن
یک جور دیگر : نا هم وطن ! ؟
هم وطنان و نا هم وطنان باز به دو دسته تقسیم می شوند :
با وزن ، بی وزن !
به هر حال کرامت یا خساست این "آب و خاک" را از آن هموطن (یا ناهموطن ! ) کُردی بایست پرسید که معادن سنگ استان اش را در تهران بین "رانت خوارانِ رای جَمع کُن" تقسیم می کنند و نه شهروندی که به برکت فروش نفت زیر پای عرب خوزستان و لر بختیاری و هزینه کرد آن در شهر های بزرگ حامی حاکمیت (از هر دو نوع اش) زندگی مرفه ای را می گذراند یا هر از چند گاهی قطعه ای از "ملکِ آبا و اجدادی" که باز هم به برکت هزینه های عمرانی بودجه عمومی کنار بزرگراه واقع گردیده یا در مجاورت فلان طرح دولتی قیمت و تقاضای اش افزایش یافته است ، را فروخته و باری به هر جهت امرار معاش می نمایند ! .
ملکی که بر سیاق "و ما یسطرون" به برکت و فقط به سبب "مسطور" بودن در رُقعه ای (به خط سیاق ! ) به مالکیت کسی ( که لابد آبا و اجدادش "سیاهه نویس" بوده اند ) درآمده است .
"مبارزان واقعی و نستوهِ راه اصلاح و آزادی در سپهر سیاسی"
مبارزان بر دو قسم اند : مبارزان واقعی ، مبارزان غیر واقعی !
این مبارزان البته : "کرامت و حیثیت" دارند.
چه چیزی "کرامت و حیثیت" این مبارزان ... را به نابودی می کشاند ؟
بله ! : این باور که "بهترین راه برای اصلاح و تغییر حمله ی نظامی به ایران است" باعث نابودی کرامت و حیثیت این مبارزان می گردد ! .
همان طور که مشاهده می کنیدهنگام یاوه گویی هر مفهومی را از هر مفهوم دیگری می توان نتیجه گرفت .
زیرا اثبات خلاف و نادرستی آن تقریبا غیر ممکن می باشد .
چون کسی نمی تواند آراء انتخابات را شمارش کند پس "هر کس" ! می تواند ادعا کند مشارکت مردم در انتخابات 92 نشانه آن است که انتخابات 88 هم سالم بوده و صحت داشته است ! ؟ .
-------------------------
ریشه های یاوه گویی بنظر بنده :
- یکی استفاده ابزاری از مفاهیم می باشد
یعنی کسانی که اعتقادی به واژه ها و اصطلاحاتی که بر زبان می آورند نداشته و صرفا برای پیشبرد شغل و حرفه یا امور خویش از آن ها بهره برداری می کنند بیشتر مستعد یاوه گویی هستند .
- ...
---------------------------
- جایگاه و موقعیت نیز در یاوه گویی موثر می باشد :
یعنی ممکن است فردی هنگام گفتگوی تخصصی سخنان شفاف روشن و قابل رد یا اثبات بر زبان آورد اما همین فرد در منازعات سیاسی عنان از کف داده و به یاوه گویی دچار شود .
همه ما بفراخور "یاوه" می گوییم .
- هنگام عصبانیت ، خستگی ، گرسنگی ، شتابزدگی ، خشم ، نفرت ، ...
- تحت تاثیر دارو های روانگردان بخصوص تریاک که تا حدودی بزرگ منشی فرد را نیز تقویت کرده و وی را مستعد یاوه گویی از نوع مداحی ، مبالغه ، خطابه وعظ و نصیحت می نماید
بی دلیل نیست که بیشتر اعضای این حرفه اشتغال به سوء مصرف این دارو داشته یا به آن اشتهار دارند .
...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر