چرا به "نوری زاد" ها خوش بین نیستم ؟

شخصیت شناسی نوری زاد ها 

در تاریخ 29 بهمن 1393 در یادداشتی تحت عنوان   فلسفه وجودی نوری زاد ها   نوشتم  :

"فلسفه وجودی و کاربرد  نوری زاد ها میان فعالان و کنشگران سیاسی  ، حداقل ، همین می تواند باشد که اهداف جنبش ها و کنش ها را در حد محدود و بی خطر نگاه دارند"

برخی دوستان بنده مورد عتاب قرار دادند که : 

"تو همواره پست های نوری زاد را به اشتراک می گذاشتی و از شجاعت و رشادت او تعریف می کردی ، چگونه شد که یکباره تغییر عقیده دادی ! ؟ " 

حتی یکی از عزیزان برای ام نوشت :  "روی کجا نگاه می کنی و این ها را می نویسی ! ؟ "

 از این روی  تصمیم گرفتم در کار "نوری زاد"  ها اندیشه کنم : 

با "نوری زاد"  ها چه باید کرد ؟ 

آیا بایستی مانع تظاهر به "مبارزه با رژیم"  توسط  آن ها شد ؟ 

آیا از این که سوار بر امواج توفنده انسانی بار دیگر خبطی و اشتباهی اجتماعی و تقریبا همگانی را برنامه ریزی کنند بایستی ترسید ؟ 

چنانچه بطور مثال همین فردا "نوری زاد" ی از راه برسد ، رهبر را دشنام بگوید ، روز روشن برای سپاه و اطلاعات خط و نشان بکشد ، انتقاد کند ، با قلدری اموال خودش و برخی دیگر را از سپاه یا اطلاعات بازستاند یا مانند فیلم  pay back   برای بازپس ستاندن پول اش با مخوف ترین  جنایتکاران و باند های مافیایی در افتد ، تکلیف ما چیست ؟

اساسا مگر کجای کار نوری زاد ایراد دارد ؟ 

نوری زاد ها مگر چه کرده اند ؟ 

هیچ ! ، نوری زاد ، زمانی ، تحت تاثیر جریانات ، احساسات و عواطف ، منافع شغلی ، بوروکراتیک ، صنفی ، خانوادگی ، اجدادی یا این قبیل دلایل به جای مردم تصمیم گرفته است .

فقط همین ! ، یعنی پیش خودش تصور کرده :  "برکشیدن رهبری آقای خامنه ای و تسلط کامل این سازوکار بر قوای مملکتی ، کشوری و لشکری ، به نفع مردم ، کشور ، اسلام و مسلمین و ... می باشد". 

از زمانی که در آمریکا آرنولد شوارتزینگر وارد سیاست شد ، می شد پیش بینی کرد  که : 

بازیگران حرفه ای و یا اعضای حرفه بازیگری جذب بازار سیاست خواهند شد . 

همان گونه که در یادداشت تاثیر هالیوودی  Halo Effect       توضیح دادم  افرادی که به روش های سمعی بصری ، رادیو تلویزیونی و نمایشی روی مردم تاثیر گذار می باشند می توانند در آن ها خطای شناختی  در مورد سایر خصوصیات خودشان ایجاد کنند . 

یعنی بطور مثال مردم آن ها را عدالت خواه ، حقیقت جو ، حق طلب و واجد سایر صفات اخلاقی نیک بپندارند (همان اشتباهی که در مورد آخوند ها رخ داده است ) . 

نوری زاد و نوری زاد ها مادام که روش های قدیمی حل مسئله شان را زمین نگذاشته اند در زمین ملت و برای ملت بازی نمی کنند ، شاید نیاز های شخصیتی خودشان را ارضا کنند اما نفع درست و درمانی از رفتار سیاسی اجتماعی شان عاید مردم نمی گردد . 

نوری زاد مدعی است که بخاطر این که   بجای آن ها و از طرف همه آن ها تصمیم گرفته که : برکشیدن آقای خامنه ای و افزایش حیطه نفوذ و اقتدار او بر قوای کشوری به نفع همه آن هاست ، از مردم عذرخواهی کرده است . 

اکنون متوجه شده است که برکشیدن آقای خامنه ای اشتباه بوده زیرا وی بجای مردم و از طرف آن ها تصمیم می گیرد و برای حق حاکمیت آن ها ارزشی قائل نیست .

بنابراین در راستای جبران آن اشتباه اینک نوری زاد بجای مردم و از جانب آن ها تصمیم گرفته است که :

 برکشیدن خاتمی و مسلط ساختن او بر قوای سه گانه به نفع همه مردم است ! . 

یعنی آقای خاتمی را در جایگاهی قرار دهد که بتواند بجای مردم و از طرف آن ها تصمیم بگیرد ! .

نوری زاد چه تصوری از جایگاه خودش بین مردم دارد که رفتار خودش را "هاراگیری" می نامد ؟

انتظار دارد مردم به سخن او که "تک و تنها" مانده است توجه کنند به او اطمینان کنند و توصیه او در مورد خاتمی را بپذیرند ؟

آیا وی تا این حد مردم را ساده لوح می پندارد ؟

نوری زاد در دورانی که به اشتباهات خویش پی برده آیا به این نیندیشیده که راه چاره ، براه انداختن کارناوال یک نفره ایران گردی نیست ؟

آیا نمی داند یا نیندیشیده که : 

یک قهرمان دیگر ، 

یک شعبده باز و بازیگر دیگر ، 

یک اکبر گنجی یا مهدی خزعلی ، یا تاج زاده ، دیگر ، 

چیزی نیست که مردم ما نیاز دارند ، بلکه مردم ما تشکیلات ، همبستگی و سازمان دهی نیاز دارند ، آیا نوری زاد  هیچ یک از جناح های اپوزیسیون فعلی را برای پیوستن و آغاز یک کار جمعی مناسب ندانسته است ؟

نوری زاد هنوز مردم را از خودش و خودش  را از مردم نمی داند * :

"نوری زاد"  ها هنوز از مهندسی افکار عمومی  دست برنداشته اند . 

یکی از آن ها از درون زندان برای مردم رئیس جمهور تعیین می کند ! 

یکی دیگر  در حین ایرانگردی و وبگردی ، نقاشی ، کارگردانی و فیلمسازی ، یک تنه ، تک و تنها : ...  رهبر تعیین می کند ! .

و نوری زاد دیگری از آن سوی مرز ها ضمن حفظ همین نظام !  :  دین جدید ، امام زمان جدید و اسلام جدید می سازد ! .

نوری زاد ها مبارزه با رژیم را تبدیل به کمدی و کاریکاتور می کنند ، رفتار قهرمان منشانه و مصاف یک تنه آن ها با رژیم ، ساختگی بودن این مبارزه را فریاد می کند .

 منطبق نبودن روش مبارزه آن ها با واقعیات و راهکار های واقعی و عملی که دیگر مبارزان استخوان خرد کرده در پیش گرفته و می گیرند ، مبارزه با رژیم را به نوعی قهر و آشتی بچگانه و نُنُر بازی و ادا و اطوار های خانوادگی ، یا نوعی شبیه خوانی ، نقالی ، پرده و تصویر گردانی تبدیل می نماید .

 احساس  ( یعنی همان ریسمان سیاه و سفیدی که مردم ما بایستی مراقب باشند دوباره و چند باره و چندین باره از آن سوراخ گزیده نشوند ) ،  کیج و تظاهرات عاطفی  در رفتار نمایشی و هیستریک به اصطلاح مبارزاتی آنان غلبه دارد . 

=======================================================

پا ورقی : 

* - نامه سی و دوم نوری زاد : 

چهار : من شخصاً با این متنفران، مخالفم. چرا که این همه تنفر، اگر با پدیده های واقعی همسنگ نباشد، مثل موریانه پیکره ی روانیِ جامعه را می جود. مردمان متنفر، نه بر زمین واقعیت ها، که در آسمان آرمان های خود پرسه می زنند. این مردمان، از همه ی فوت و فن مخالفت، تنها تنفرش را آراسته اند. تنفر را هم در زرورقی از ترس – آنهم در لایه های پنهان درون خود – پیچانده اند ... .