۱۳۹۴ شهریور ۱۳, جمعه

تفکر عرفانی در تقابل با تفکر ایده آلیستی ، یا نتیجه و محصول آن ؟

تفکر عرفانی
آن چه به تفکر عرفانی شهرت دارد و منسوب است ، در تقابل با تفکر ایده آلیستی و پذیرش تناقضات عقلی و منطقی نیست ، بلکه نتیجه آن می باشد . 
نتیجه پذیرش مفاهیم متناقض نوعی انفکاک و تجزیه روانی است .
برای جوش دادن این شکاف ، فرد به راز آلودگی و ادبیات کلامی استعاری  متوسل می شود .
راز آلودگی و رمز آلودگی و توسل به استعارات و پرهیز از رودر رویی با واقعیت برهنه و عریان نتیجه وحشت از شکاف بین واقعیت و باور های فرد می باشد .
وسواسی که از این رهگذر در ذهن و شخصیت فرد رشد و نمو می یابد و نهادینه می شود ، نگرانی از انطباق هر مفهوم با واقعیت و مصداق آن می باشد .

در این اختلال هر مفهوم ، هر پدیده ای ، بایستی یک رویه غیر ظاهری و باطنی داشته باشد که البته آن رویه هیچ گاه به تمامی کشف شدنی نخواهد بود .
...

هیچ نظری موجود نیست: