۱۳۹۵ آبان ۲۱, جمعه

ملی گرایی و کورش

آدم ها به خودی خود :
غذا می خورند , خشمگین می شوند , گاهی تسلیم می شوند , گرسنه و تشنه می شوند , به زور بازوی خودشان می نازند , به گذشتگان خودشان تفاخر می کنند , از زیبایی لذت می برند , برای خودشان قلمرویی دارند , نسبت به اهل خانه , محل , شهر , کشور , قاره , هم دین , هم کیش ... شان تعصب دارند و ...
همه این ها را بایستی ( البته با خودآگاهی و پرهیز از افراط و تفزیط ) داشته باشند .
اگر جز این باشد یک جای کار اشکال دارد ! . 
رویکرد جوانان ما , به تازگی ,  به نمادهای باستانی و به ویژه کورش از دو دیدگاه قابل بررسی است : 
1- ماهیت گرایش و رفتار . 
2-  شکل و چگونگی گرایش و ابراز تمایل .

آن چه برای سنت گرایان و اسلام سیاسی موجود در سپهر اجتماعی کشور اهمیت دارد و مورد توجه و نقد و یا سرکوب قرار می گیرد ماهیت عمل است . 
و آن چه برای روشنفکران , دانش آموختگان و کنشگران مدنی بیشتر در خور توجه است نمود و ظاهر  این  رویکرد و گرایش می باشد . 
...

هیچ نظری موجود نیست: