قاعده باز بودن دست

امروز مقاله ای از خانم بقراط می خواندم .

در آن به عادت و خصلت دین و حاکمیت دینی به باز گذاردن دست تعدی و تجاوز مردان نسبت به زنان گفتگو شده بود .

بهتر دیدم الگویی برای این رفتار حاکمیت دینی تعریف کنیم : 

اساس و بقای حکومت دینی  در استفاده از دین برای گشودن دست عده ای از مردم برای دست درازی مشروع به حریم عده ای دیگر می باشد .

چرا ؟  ، چرا چنین می کند ؟ ، چه بهره ای به حاکمیت می رسد ؟

برای بهره برداری از انرژی روانی ای که این گونه آزاد می گردد .

این انرژی روانی چگونه آزاد می گردد ؟

با انجام کار یا ترک کار توسط کسی که با این باز شدن دست پاداش گرفته است .

بطور مثال : 

حاکمیت انتظار برخورداری از همراهی و همکاری (انجام کار)  مردانی که  دست شان را در تعدی نسبت به زنان باز گذاشته دارد .

حداقل سکوت آن ها (ترک کار) در ارتباط با ستمی که بر زنان روا داشته می شود نیز کافی است .
باز گذاشتن   دست مردان برای تعدی به حقوق زنان (الرجال قوامون علی النسا)  ، تنها یکی از اقلام این لیست بلند بالا است :
به صورت عمومی باز گذاردن دست :
سپاه  به ارتش
بازار  به تولید
مومن  به کافر
حوزه  به دانشگاه
سید  به عام
دولت به مردم
و به طور خصوصی باز گذاردن دست هرکس که به حکومت  تمسک کند  ، در تعدی و تجاوز به هر کس که چنین نکند ، بدون در نظر گرفتن معادلات فوق .

یعنی هر گاه زن به دین تمسک کند می تواند با استناد به آن نسبت به شوهرش تعدی کند .

کودک با تمسک به دین می تواند به پدر یا ولی خود دهن کجی کند : علیرغم دستور پدر با وجود نرسیدن به سن قانونی به جبهه برود .

دانش آموز می تواند از دستور معلم (در حیطه مسائل درسی) سرپیچی کند و باز هم قبول شود : با گرفتن برگ اعزام به جبهه چند روز مانده به امتحانات و بازگشت از جبهه چند روز پس از اتمام امتحانات .

زوجه می تواند با تمسک به شعائر از تعهدی که نسبت به زوج دارد سرباز زند .