تفاوت داشتن امنیت با نداشتن شهامت

...

با فرمایشات شما کاملا موافقم 
منظورم نادیده گرفتن این مسائل نیست
منظورم این است که "سکوت قبرستانی" ، و به قول شما "گرسنگی کشیدن همگانی" ، و " باسیلی صورت سرخ کردن" (آن گونه که در فرهنگ ما رایج است) ، اسمش امنیت و صلح و آرامش نیست ، اسمش :
روزمردگی است ، رجالگی است ، اسب عصاری و رضایت به بردگی است .
امنیت نیست بلکه ترس از سخن گفتن است . "آسه برو آسه بیا تا گربه شاخت نزنه" هستش
اسمش پایین بودن سطح ارزش قائل بودن برای خود هستش (self steam) .
اگر ایران ساکته بخاطر سخن نگفتن و ترسو بودن ماهاست ، نه اینکه امنیت داشته باشه اتفاقا امنیت نداره .
برای امتحان چند تا محل در قلب تهران یا اهواز یا شیراز ، تعیین می کنم و یقین دارم روز روشن ، شما که خانم متشخصی هستید جرات تردد به آنجا را به تنهایی نخواهید داشت .
اتفاقا مردمی که برای دفاع از حق شان اسلحه می کشند ، حداقل در این زمینه نسبت به ماها برتری دارند .
ما ، حتی مردان با غیرت مان ، جرات دفاع از زنان شان را ندارند که هر روز توی خیابان یک آدم بی فرهنگ مزاحم شان می شود .
این رویه تعامل مردم ما با مغولان و تاتارهاست .
زنده ماندن به هرقیمت است . دلگی است .
ما امنیت نداریم ، بلکه جرات نداریم ! .