بدرود : پدر علم حقوق ایران

اهمیت کار زنده یاد دکتر کاتوزیان وقتی روشن می شود که بدانیم :

توسل به قانون تنها دفاع و چاره ملت های مغلوب و اسیر است ،
فرد غالب یا فرقه ، گروه ، مذهب ، کشور غالب ، از آن جایی که شمشیر و سلاح در دست دارد ترجیح می دهد :
خود ، قانون باشد ، 

یعنی در هر زمان خودش فی البداهه ، بسته به شرایط و آن چه مصلحت اش اقتضا می کند ، اقدام به وضع ، انشا و تفسیر قانون کند و فوق قانون قرار گیرد .
ترجیح می دهد خودش را با قانون و الزام به تبعیت قانون محدود نکند ، هیچ محدودیت و حریمی برای قدرت خودش برنمی تابد .
اما مردم اسیر در چنگال او برای زندگی در این شرایط ناگزیر از پناه بردن و توسل جستن به قانون و حتی (ناچار) قانون خود وی یا خدای خود وی می باشند .
تا شاید بتوانند قدرت بی حساب و کتاب وی را حتی اگر شده توسط خدای خود او مهار کنند .
همان کاری که دانشمندان ، تاریخ نگاران ، وزرا ، فلاسفه و حتی روحانیون ایرانی با متجاوزان : مغولان ، یونانیان و بخصوص اعراب کردند .
تلاش این استاد ارزنده و سایر وکلا و حقوق دانان ایرانی در این برهه حساس و دشوار از تاریخ کشورمان که سرنوشت و اسارت مجددی توسط "خود خدا پنداران" برای مردم ایران و فرزندان شان تدارک دیده شده است را قدر نهیم و پشتیبان و مددکار شان باشیم .

یکی از وظایف و خدمات حقوقدانان برای اجتماع خارج ساختن یکایک امور از زیر سلطه مستقیم و فرمان مستقیم ظالمان ، ستمگران ، خدایگان ها و سپردن سرنوشت مردم به قانون مدون و از پیش معین که به مرور زمان می توان بر آن ماده و تبصره ، شرح و تفسیر ، بند و آیین نامه افزود و اصلاح یا ملغا کرد ، می باشد . 

برای حقوقدانان همین بس که رئیس جمهور فعلی ایران با دست افشاندن از نظامیان ، با تبختر و افتخار خود را "حقوقدان"  نامیده است   ...