تا مملکت نجات یابد !

می گوید : "تا مملکت نجات یابد " !
می گویم : برای چه بایستی مملکت نجات یابد ؟ ! .
برای این که باز هم بودجه استان های محروم در تهران و اصفهان و ... به جیب بازاریان و طرف قراردادهای دولتی و مافیا های هفت سر برود ؟ 
ما زمانی می توانیم ادعای نجات مملکت را بنماییم که قصد فقر زدایی ، برقراری عدالت ، دموکراسی و ترویج انسانیت در آن را داشته باشیم .
ما وقتی خودمان را از شر یک ساختار ناقص ، منحط و واپسگرای قرون وسطایی نمی توانیم نجات بدهیم ، گمان نمی کنم حق داشته باشیم  "ادعای نجات مملکت"  را کنیم ! .
ما که نمی توانیم با یکدیگر بر سر یک مقصد و هدف متحد و هماهنگ شویم وجهی ندارد  ادعای نجات کشور و یا دنیا (مدیریت جهانی) و مانند این پریشان گویی ها را داشته باشیم .
فلان کس  با دوست اش ، همکلاسی و همکار اش ، همخانه و همدرس اش نمی تواند زندگی و گفتگو کند بعد می خواهد انسانیت را برای بشریت به ارمغان آورد .
وی از بدترین و ویران ترین محله ها برخاسته و هنوز آن ها را آباد نکرده ، هنوز با هم محلی هایش گفتگو را آغاز نکرده قصد مدیریت جهان یا وزارت ، صدارت ، ریاست ، ولایت و ... دارد .
و وقتی این دم خروس ها را به او می نمایانی می گوید :‌" حضرت علی (ع) نیز مبغوض و مورد حسد اطرافیان اش بود ، حتی برادرش نیز از عدل او به دشمن اش پناه برد ! .
آن که ( آن کسی که ) بایستی مملکت از دست اش نجات یابد ، خود ما هستیم  ! .