استحقاق چیست ؟
بدست آوردن حق از روش های غیر معمول و غیر مولد را بایستی چه نامید ؟
استحقاق یعنی بدست آوردن حق از مجرایی غیر از مجرای معمول آن .
کارگر در ازای کاری که انجام می دهد استحقاق دریافت حقوق می یابد .
دانشمند در ازای آن چه می داند و یا به کار می بندد .
کاسب بر حسب کسب و کارش .
اما کسی که از کار افتاده شده و نمی تواند (یا نمی خواهد ) هیچ یک از این کارها را انجام دهد ناگزیر است از راه دیگری به این حق بهره مندی برسد .
از دیرباز مذهب سازان به دنبال استحقاق بوده اند .
هنوز تعیین و تشخیص استحقاق , مستحق , خطاکار , نیکوکار , ... در بسیاری از زمینه ها به عهده متولیان مذهبی است .
این که چه کسی حق دارد تاج شاهی بر سر بگذارد , چه کسی مستحق دریافت وجوهات خمس و سهم امام می باشد , صدقات چگونه بایستی به مصرف برسد و ... هنوز در بسیاری از جوامع جزو وظایف متولیان دینی است .
پس بنابراین نهادینه ساختن این فرهنگ , عرف , روال , راهکار , هنوز هم ادامه دارد .
ولی چگونه فرزندان مان در این بازی مشارکت می کنند ؟
انسان از آغاز تولد به زودی درمی یابد که انجام برخی حرکات دیگران را خشنود می سازد .
در دوران وابستگی کامل به دیگران , ( مادر , پدر , اطرافیان ) در می یابد که اگر به درخواست های آن ها برای لبخند زدن , سر تکان دادن ( سر سری کردن ! ) , نام آن ها را بر زبان آوردن ( بابا , ماما , دایی , عامو , ... ) تن در دهد , پاداش می یابد .
از دیگر سوی کمی دیرتر در می یابد که در ازای تولید و ارائه کالا یا خدمت نیز پاداش می یابد یا اساسا مالکیت پیدا می کند یعنی از دریافت پاداش بی نیاز می گردد .
دوران کودکی و جوانی فرد در نوسان بین مزمزه کردن و آزمودن و کاربرد گاه گاه این دو روش برای رسیدن به مالکیت یا دریافت پاداش می گذرد .
سپس بسته به ویژگی های ژنتیکی , محیط اجتماعی , و آموزش و پرورشی که فرد دریافت نموده است یکی از این دو رویکرد در رفتار فرد غلبه می یابد .
1- یا به ساز دیگران رقصیدن و از خود رفتار متناسب با انتظار دیگران نشان دادن و بهره مندی از پاداش آن ها را ,
2- یا تغییر دادن محیط و دیگران و کاربرد اهرم های موجود برای تولید کالا یا خدمت و مالکیت آن را .
ادیان و مذاهب روش تربیتی اول را در پیش گرفته اند و آموزش و پرورش دست اندرکار روش دوم می باشد .
روش اول مبتنی بر "" وانمود کردن "" می باشد و روش دوم عمل کردن را در پیش می گیرد .
در روش اول فرد , فقط , بایستی باور کند , و در دومی بایستی تصمیم بگیرد و عمل کند .
...
بدست آوردن حق از روش های غیر معمول و غیر مولد را بایستی چه نامید ؟
استحقاق یعنی بدست آوردن حق از مجرایی غیر از مجرای معمول آن .
کارگر در ازای کاری که انجام می دهد استحقاق دریافت حقوق می یابد .
دانشمند در ازای آن چه می داند و یا به کار می بندد .
کاسب بر حسب کسب و کارش .
اما کسی که از کار افتاده شده و نمی تواند (یا نمی خواهد ) هیچ یک از این کارها را انجام دهد ناگزیر است از راه دیگری به این حق بهره مندی برسد .
از دیرباز مذهب سازان به دنبال استحقاق بوده اند .
هنوز تعیین و تشخیص استحقاق , مستحق , خطاکار , نیکوکار , ... در بسیاری از زمینه ها به عهده متولیان مذهبی است .
این که چه کسی حق دارد تاج شاهی بر سر بگذارد , چه کسی مستحق دریافت وجوهات خمس و سهم امام می باشد , صدقات چگونه بایستی به مصرف برسد و ... هنوز در بسیاری از جوامع جزو وظایف متولیان دینی است .
پس بنابراین نهادینه ساختن این فرهنگ , عرف , روال , راهکار , هنوز هم ادامه دارد .
ولی چگونه فرزندان مان در این بازی مشارکت می کنند ؟
انسان از آغاز تولد به زودی درمی یابد که انجام برخی حرکات دیگران را خشنود می سازد .
در دوران وابستگی کامل به دیگران , ( مادر , پدر , اطرافیان ) در می یابد که اگر به درخواست های آن ها برای لبخند زدن , سر تکان دادن ( سر سری کردن ! ) , نام آن ها را بر زبان آوردن ( بابا , ماما , دایی , عامو , ... ) تن در دهد , پاداش می یابد .
از دیگر سوی کمی دیرتر در می یابد که در ازای تولید و ارائه کالا یا خدمت نیز پاداش می یابد یا اساسا مالکیت پیدا می کند یعنی از دریافت پاداش بی نیاز می گردد .
دوران کودکی و جوانی فرد در نوسان بین مزمزه کردن و آزمودن و کاربرد گاه گاه این دو روش برای رسیدن به مالکیت یا دریافت پاداش می گذرد .
سپس بسته به ویژگی های ژنتیکی , محیط اجتماعی , و آموزش و پرورشی که فرد دریافت نموده است یکی از این دو رویکرد در رفتار فرد غلبه می یابد .
1- یا به ساز دیگران رقصیدن و از خود رفتار متناسب با انتظار دیگران نشان دادن و بهره مندی از پاداش آن ها را ,
2- یا تغییر دادن محیط و دیگران و کاربرد اهرم های موجود برای تولید کالا یا خدمت و مالکیت آن را .
ادیان و مذاهب روش تربیتی اول را در پیش گرفته اند و آموزش و پرورش دست اندرکار روش دوم می باشد .
روش اول مبتنی بر "" وانمود کردن "" می باشد و روش دوم عمل کردن را در پیش می گیرد .
در روش اول فرد , فقط , بایستی باور کند , و در دومی بایستی تصمیم بگیرد و عمل کند .
...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر