هر روز که بدون خبری خاص , بدون پیشرفت در رهایی کشور از چنگال این مافیای زور و تزویر و فریب , می گذرد , چه معنایی دارد ! ؟
هر ساعتی که می گذرد و نشانه بهبودی دیده نمی شود , بدین معناست که :
هیچ گاه قیام صد در صد مردمی در کشور رخ نداده است .
همواره صاحبان قدرت با همراه ساختن مردم ( به نوعی ) و با بهره گیری از ثروت و امکانات خود حرکتی به ظاهر مردمی داشته اند .
بدین معنی است که :
تهران به عنوان پایتخت فاقد اعتبار می باشد و نقشی که بایستی در کنترل حاکمان و دولتمردان داشته باشد را نمی تواند ایفا کند .
هیئت حاکمه پیشین فاقد پایگاه مردمی بوده است , زیرا در غیر این صورت با استفاده از پایگاه مردمی خویش می توانست حرکتی ایجاد کند .
اپوزیسیون و مدعیان جانشینی رژیم فعلی : وزن , کارآیی و توانمندی چندانی ندارند .
صلاحیت حکومت و مسند نشینان بر حکمرانی بر اقمار کشور و سایر ملیت ها مانند ترک , بلوچ , کرد و ... زیر سوال می رود و ادعای تجزیه طلبی آن ها مشروعیت و حقانیت بیشتری می یابد .
در یک کلام تمرکز قدرت و حاکمیت در تهران دیگر موضوعیتی ندارد .
هر روز که می گذرد نشان می دهد که :
تصمیم مردم عامی در انتخاب روحانیت و دکانداران دین به عنوان محلِّل بهترین تصمیمی بوده که در آن زمان می توانسته اند اتخاذ نمایند , زیرا نهاد دیگری که بتواند اطمینان آن ها را جلب نماید وجود نداشته است و ندارد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر